ഒ. വി. വിജയൻ്റെ ഖസാക്കിൻ്റെ ഇതിഹാസം മലയാള സാഹിത്യത്തിലെ ഏറ്റവും ആഘോഷിക്കപ്പെടുന്നതും സ്വാധീനം ചെലുത്തുന്നതുമായ നോവലുകളിൽ ഒന്നാണ്. 1969 ൽ പ്രസിദ്ധീകരിച്ച ഇത് ഇന്ത്യൻ സാഹിത്യത്തിൽ കഥപറച്ചിലിൻ്റെ വിപ്ലവം സൃഷ്ടിച്ചു, അതിൽ ആവിഷ്കൃതമായ ഗദ്യം, അസ്തിത്വപരമായ പ്രമേയങ്ങൾ, മാന്ത്രിക യാഥാർത്ഥ്യങ്ങൾ എന്നിവയാൽ. ഖസാക്ക് എന്ന സാങ്കൽപ്പിക ഗ്രാമത്തിൻ്റെ നിഗൂഢ പ്രഭാവലയം ഈ നോവൽ പകർത്തുന്നു, ചരിത്രം, നാടോടിക്കഥകൾ, മനുഷ്യ മനസ്സ് എന്നിവയെ ഒരു മനംമയക്കുന്ന ആഖ്യാനത്തിലേക്ക് സംയോജിപ്പിക്കുന്നു.
നായകൻ്റെ യാത്ര
കുറ്റബോധവും അസ്തിത്വപരമായ പ്രതിസന്ധികളും കൊണ്ട് ഭാരപ്പെട്ട രവി എന്ന യുവാവ് വിദ്യാഭ്യാസ സംരംഭത്തിൻ്റെ ഭാഗമായി ഒരു ഏകാധ്യാപക സ്കൂൾ ആരംഭിക്കാൻ ഖസാക്കിൽ എത്തുന്നതിനെ പിന്തുടരുന്നതാണ് നോവൽ. ഗ്രാമത്തിലേക്കുള്ള അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ യാത്ര അക്ഷരാർത്ഥത്തിലും ആലങ്കാരികമായും ആണ്, ഇത് തന്റെ ഭൂതകാലത്തിൽ നിന്നുള്ള പുറപ്പാടിനെയും ആധുനികത സ്പർശിക്കാത്ത ഒരു ലോകത്തിലേക്കുള്ള മുങ്ങലിനെയും പ്രതീകപ്പെടുത്തുന്നു. നഗര പശ്ചാത്തലത്തിൽ നിന്നുമുള്ള ഒരു ബുദ്ധിജീവിയായ രവി, ഖസാക്കിന്റെ ആഴത്തിലുള്ള പരമ്പരാഗതവും പുരാണപരവുമായ ലോകത്തിലേക്ക് ആകർഷിക്കപ്പെടുന്നു, അവിടെ സമയം വ്യത്യസ്തമായി ഒഴുകുന്നതായി അദ്ദേഹം മനസ്സിലാക്കുന്നു.
രവിയുടെ ഭൂതകാലം അവനെ അപ്പോഴും വേട്ടയാടിക്കൊണ്ടിരുന്നു – രണ്ടാനമ്മയുമായും പത്മയുമായും ഉള്ള ബന്ധം, വാഗ്ദാനമായ ഒരു അക്കാദമിക് ജീവിതത്തിൽ നിന്നുള്ള അവൻ്റെ വേർപാട്, പിതാവിൻ്റെ ഉയർന്ന പ്രതീക്ഷകൾ. മോചനം തേടിയോ അല്ലെങ്കിൽ കുറഞ്ഞത് ഒരു രക്ഷപ്പെടൽ തേടിയോ ആണ് അവൻ ഖസാക്കിലേക്ക് വരുന്നത്. എന്നിരുന്നാലും, ഗ്രാമം മോക്ഷം നൽകുന്നില്ല, മറിച്ച് സ്വത്വവുമായുള്ള ഒരു ആഴത്തിലുള്ള ഏറ്റുമുട്ടലാണ് അവിടെയും നടക്കുന്നത്. അത് അവൻ്റെ ആത്യന്തികമായുള്ള അസ്തിത്വപരമായ കീഴടങ്ങലിലേക്ക് നയിക്കുന്നു.
ഖസാക്കിൻ്റെ ലോകം
ഖസാക്ക് ഒരു ഭൂമിശാസ്ത്രപരമായ സ്ഥാനം മാത്രമല്ല, പുരാണങ്ങൾ, ആത്മാക്കൾ, അറിയപ്പെടാത്ത ചരിത്രങ്ങൾ എന്നിവയാൽ സ്പന്ദിക്കുന്ന ഒരു ജീവനുള്ളതും ശ്വസിക്കുന്നതുമായ ഒരു അസ്തിത്വമാണ്. ഗ്രാമവാസികൾ അവരുടെ ദൈനംദിന പോരാട്ടങ്ങളിൽ വിശ്വസിക്കുന്നതുപോലെ തന്നെ ദൈവങ്ങളിലും അമാനുഷിക ശക്തികളിലും വിശ്വസിക്കുന്നു. ഗ്രാമത്തിൽ ഇപ്പോഴും സ്വാധീനം ചെലുത്തുന്ന ഒരു സൂഫി മിസ്റ്റിക് ആയ ഷെയ്ഖ് സാഹിബിൻ്റെ ഇതിഹാസവും ഭൂമിയെ കാക്കുന്ന സർപ്പങ്ങളുടെ ആത്മാക്കളും ഉൾപ്പെടെ നിരവധി നാടോടിക്കഥകൾ ഈ ആഖ്യാനത്തിൽ നെയ്തെടുക്കുന്നു.
ഖസാക്കിലെ ജനങ്ങൾ, ഓരോരുത്തരും അവരവരുടെ ഐതിഹ്യങ്ങളും ഭാരങ്ങളും വഹിക്കുന്നു, സങ്കീർണ്ണമായ ഒരു സാമൂഹികവും നൈതികവുമായ ശൃംഗലകളിൽ അവർ രൂപപ്പെടുകയും വർത്തിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. രവിയെ ആകർഷിക്കുന്ന ഒരു നിഗൂഢ സൗന്ദര്യമാണ് മൈമുന, ഗ്രാമീണ തത്ത്വചിന്തകൻ കുട്ടാടൻ, നിഷ്കളങ്കതയെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന കുട്ടിയെപ്പോലെയുള്ള ആത്മാവ് അപ്പുക്കിളി, രവിയുടെ ആദർശവാദത്തിന് വിപരീതമായി വർത്തിക്കുന്ന മാധവൻ നായർ. ഇത്തരം കഥാപാത്രങ്ങൾ മനുഷ്യഅസ്തിത്വത്തിൻ്റെ വ്യത്യസ്ത വശങ്ങളെ ഉൾക്കൊള്ളുന്നു – ആഗ്രഹം, ദുഃഖം, വിശ്വസ്തത, വേർപിരിയൽ എല്ലാമെല്ലാം അതിൽ ഉൾപ്പെടുന്നു.
പ്രമേയങ്ങളും ദാർശനിക അടിത്തറകളും
വിജയൻ്റെ നോവൽ വിവിധ ദാർശനികവും അസ്തിത്വപരവുമായ ആശയങ്ങളെ തിരഞ്ഞുകണ്ടെത്തുന്നു.
അന്യതയും കുറ്റബോധവും – രവി തൻ്റെ മുൻകാല പ്രവൃത്തികളാൽ, പ്രത്യേകിച്ച് തൻ്റെ അവിഹിത ബന്ധത്താൽ പീഡിപ്പിക്കപ്പെടുന്നു, രവി പക്ഷെ അത് ഇവിടെയും തുടരുന്നു. അത് തന്നെക്കുറിച്ചുള്ള അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ ധാരണയെയും മറ്റുള്ളവരുമായുള്ള ഇടപെടലുകളെയും രൂപപ്പെടുത്തുന്നു.
മിത്തും യാഥാർത്ഥ്യവും – പുസ്തകം യാഥാർത്ഥ്യത്തിനും മിത്തിനും ഇടയിൽ നിരന്തരം മാറുന്നു, മൂർത്തമായതിനും വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്നതിനും ഇടയിലുള്ള അതിരുകൾ മായ്ചുകളഞ്ഞുകൊണ്ട് ഒന്നാക്കിത്തീർക്കുന്നു.
ജീവിതത്തിൻ്റെ ക്ഷണികത – മാറ്റത്തിൻ്റെയും മരണത്തിൻ്റെയും അനിവാര്യത ആഖ്യാനത്തിന് മുകളിൽ തങ്ങിനിൽക്കുന്നു, ബുദ്ധമത, അസ്തിത്വവാദ അടിവരകളെ ശക്തിപ്പെടുത്തുന്നു.
ലൈംഗികതയും ആഗ്രഹവും – മനുഷ്യൻ്റെ ആഗ്രഹങ്ങളും അവയുടെ അനന്തരഫലങ്ങളും പര്യവേക്ഷണം ചെയ്യുന്നതിൽ നിന്ന് നോവൽ ഒഴിഞ്ഞുമാറുന്നില്ല, പ്രത്യേകിച്ച് രവി രൂപപ്പെടുത്തുന്ന ബന്ധങ്ങളിൽ.
പാരമ്പര്യത്തിൻ്റെയും ആധുനികതയുടെയും ഏറ്റുമുട്ടൽ – രവിയുടെ യുക്തിവാദ മാനസികാവസ്ഥ പലപ്പോഴും ഖസാക്കിൻ്റെ ആഴത്തിൽ വേരൂന്നിയ പരമ്പരാഗത വിശ്വാസങ്ങളുമായി വൈരുദ്ധ്യപ്പെടുന്നു, ഇത് പോസ്റ്റ്-കൊളോണിയൽ ഇന്ത്യയിലെ വലിയ സാമൂഹിക പോരാട്ടത്തെ പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നു.
ഭാഷയും ശൈലിയും
വിജയൻ്റെ ഗദ്യം കാവ്യാത്മകവും ദാർശനികവുമാണ്, ഭാവനയും ഉപമയും കൊണ്ട് സമ്പന്നമാണ്. അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ ഭാഷ വാമൊഴി കഥപറച്ചിലിൻ്റെ സത്ത പിടിച്ചെടുക്കുന്നു, ഖസാക്കിൻ്റെ പുരാണങ്ങളെയും ഇതിഹാസങ്ങളെയും ജൈവികവും ആഴത്തിലുള്ളതുമായി തോന്നിപ്പിക്കുന്നു. മലയാളത്തിൽ ആദ്യം എഴുതിയ ആധുനികമായ ഈ നോവൽ, തദ്ദേശീയമായ ഭാഷാശൈലികളും ആവിഷ്കാരങ്ങളും കൊണ്ട് സന്നിവേശിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു, ഇത് ആഴത്തിൽ വേരൂന്നിയ ഒരു സാംസ്കാരിക അനുഭവമാക്കി മാറ്റുന്നു. വിജയൻ ബോധപ്രവാഹ സാങ്കേതിക വിദ്യകൾ, വിഘടിച്ച ആഖ്യാനങ്ങൾ, രേഖീയമല്ലാത്ത കഥപറച്ചിൽ എന്നിവയും ഉപയോഗിക്കുന്നു, ഇത് ഏതാണ്ട് സ്വപ്നതുല്യമായ ഒരു ഗുണം സൃഷ്ടിക്കുന്നു.
മാന്ത്രിക യാഥാർത്ഥ്യവും പ്രതീകാത്മകതയും
ഖസാക്കിൻ്റെ ഇതിഹാസം പലപ്പോഴും ഇന്ത്യൻ സാഹിത്യത്തിലെ മാന്ത്രിക യാഥാർത്ഥ്യത്തിൻ്റെ തുടക്കക്കാരനായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. അമാനുഷികത അസാധാരണമായ ഒന്നായി അവതരിപ്പിക്കപ്പെടുന്നില്ല, മറിച്ച് ഗ്രാമത്തിൻ്റെ യാഥാർത്ഥ്യത്തിൻ്റെ സ്വാഭാവിക വിപുലീകരണമായിട്ടാണ് അവതരിപ്പിക്കുന്നത്. സർപ്പദൈവങ്ങൾ, ആത്മാക്കൾ, മുൻകരുതലുകൾ എന്നിവ ദൈനംദിന ജീവിതത്തിൽ സുഗമമായി ഇഴചേർന്നിരിക്കുന്നു. ഈ രചനാരീതികൾ നോവലിന് ഒരു അഭൗതികമായ, ഏതാണ്ട് സർറിയൽ ഗുണം നൽകുന്നു.
അവസാനം: നിത്യ ചക്രത്തിലേക്കുള്ള ഒരു തിരിച്ചുവരവ്
രവിയുടെ യാത്ര അതിൻ്റെ അവസാനത്തോട് അടുക്കുമ്പോൾ, അയാൾക്ക് ഉപബോധമനസ്സോടെ അന്വേഷിച്ചിരിക്കാവുന്ന മോചനം കണ്ടെത്താനായില്ല. പകരം, ഖസാക്കിൻ്റെ കാലാതീതമായ ഒഴുക്കിൽ അദ്ദേഹം ഒന്നാകുന്നു. അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ വരവിനെ പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്ന, വിടാനുള്ള അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ അന്തിമ തീരുമാനം, അദ്ദേഹം ഒരു പരിവർത്തനത്തിന് വിധേയനായിട്ടുണ്ടെന്ന് സൂചിപ്പിക്കുന്നു – അത് അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ ആന്തരിക സംഘർഷങ്ങൾ പരിഹരിക്കണമെന്നില്ല, മറിച്ച് അസ്തിത്വത്തിൻ്റെ വലിയ, ശാശ്വത താളത്തിലേക്ക് അദ്ദേഹത്തെ സമന്വയിപ്പിക്കുന്നു.
ആഘാതവും പൈതൃകവും
ഇന്ത്യൻ സാഹിത്യത്തിലെ ഒരു വിപ്ലവകരമായ കൃതിയായിരുന്നു ഈ നോവൽ. പരമ്പരാഗത ആഖ്യാനരൂപങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള ഒരു വ്യതിയാനത്തെ അടയാളപ്പെടുത്തുകയും ആഴത്തിൽ ആത്മപരിശോധനയും പ്രതീകാത്മകവുമായ ഒരു കഥപറച്ചിൽ രീതി അവതരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. ഖസാക്കിൻ്റെ ഇതിഹാസം പുതിയ തലമുറയിലെ എഴുത്തുകാരെ പ്രചോദിപ്പിക്കുകയും വിജയനെ ഇന്ത്യയിലെ ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട സാഹിത്യകാരന്മാരിൽ ഒരാളായി സ്ഥാപിക്കുകയും ചെയ്തു.
ഖസക്കിൻ്റെ ഇതിഹാസം വെറുമൊരു നോവലല്ല; അതൊരു അനുഭവമാണ് – മനുഷ്യാത്മാവ്, ഓർമ്മ, മിത്ത്, സമയം എന്നിവയിലൂടെയുള്ള ഒരു ഒഡീസി. ഒ. വി. വിജയൻ്റെ മാസ്റ്റർപീസ് കഥപറച്ചിൽ. ഖസാക് സാഹിത്യത്തിലെ ഒരു ഗ്രാമം മാത്രമല്ല, ഓരോ വായനക്കാരനും സ്വയം കണ്ടെത്തുന്ന ഒരു കാലാതീതമായ മേഖലയായി തുടരുന്നു. നോവലിൻ്റെ ശാശ്വത ആകർഷണം വായനക്കാരനെ ഒരേസമയം അന്യവും പരിചിതവും, നിഗൂഢവും വേദനാജനകവുമായ ഒരു ലോകത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുപോകാനുള്ള കഴിവിലാണ്. തലമുറകളെ, വായനക്കാരെ വെല്ലുവിളിക്കുകയും വേട്ടയാടുകയും മയക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരു കൃതിയാണിത്.
